Gözler karanlığa dalarda, beraberinde bir ışık götüren nadir çıkar aralarında....
Ruhunu görebildiğimde gözlerini de çizeceğim.” dedi Modi. Jeanne hayatını adadı ona ve o güzel gözleri ölümsüz kıldı Modi. Ne acı ki eşinin ölümün ardından "Artık sabahı da kaplıyor acı" diyerek Pavese gibi bıraktı kendini ölümün kollarına. 10 Yıl sonra ancak yatırdılar yan yana. Mezar taşında "Devoted companion to the extreme sacrifice".. Aşırı fedakarlık, eşine ölümüne bağlılık, getirdi beraberinde acı, trajik sonu.
“Gözlerde her şey vardır.” dedi Cesare Pavese. O'da "mutluluğumun hesabı görüldü" diyerek veda etti dünyaya. Bir girdabın içindeyiz bizde, güçsüzlüğümüzü seyrediyor, onu iliklerimizde hissettiğimiz dönemlerden geçiyoruz.
Işığı gördüğümde, gözlerini çizeceğim bende. Her ne varsa o gözlerde...
Cemre 🧜♀️
@adaalabanda
“Gözlerde her şey vardır.” dedi Pavese, “Ruhunu görebildiğimde gözlerini de çizeceğim.” dedi Modigliani.
****************************************
Amedeo Clemente Modigliani (12 July 1884 – 24 January 1920) was an Italian painter and sculptor who worked mainly in France. He is known for portraits and nudes in a modern style characterized by a surreal elongation of faces, necks, and figures that were not received well during his lifetime, but later became much sought-after. Modigliani spent his youth in Italy, where he studied the art of antiquity and the Renaissance. In 1906, he moved to Paris, where he came into contact with such artists as Pablo Picasso and Constantin Brâncuși. He died of tubercular meningitis, at the age of 35, in Paris.
Source: https://www.modigliani.org/
****************************
Cesare Pavese ( 9 September 1908 – 27 August 1950) was an Italian novelist, poet, short story writer, translator, literary critic, and essayist. He is often referred to as one of the most influential Italian writers of his time.
Depression, the failure of a brief love affair with the actress Constance Dowling, to whom his last novel and one of his last poems ("Death will come and she'll have your eyes") were dedicated, and political disillusionment led him to his suicide by an overdose of barbiturates in 1950.
Amedeo Modigliani’s muse and the love of his life was born on 6 April 1898 in Paris. Her delicate demeanor and strange beauty quickly attracted many starving-artists, among them the handsome and charismatic Jewish Italian painter Amedeo Modigliani who turned out to be her great love and eventually the cause of her downfall. The tale of Modigliani and Jeanne’s love is perhaps the most tragic love story in the world of art.
Amedeo Modigiani died on 24 January 1920 of tubercular meningitis. Jeanne was deeply affected by his death, and the next day, eight months pregnant with their second child, anguished and distraught, she committed suicide by trowing herself from the window of her parents’ apartment. With deep affection for Modigliani, Jeanne could not imagine life without him. The artist and his muse were united in death. Jeanne was only twenty-one years old.
Jeanne Hébuterne (6 April 1898 – 26 January 1920) was a French painter and art model A beautiful girl, she was introduced to the artistic community in Montparnasse by her brother André Hébuterne, who wanted to become a painter. She met several of the then-starving artists and modeled for Tsuguharu Foujita. Wanting to pursue a career in the arts, and with a talent for drawing, she chose to study at the Académie Colarossi, where in the spring of 1917 Hébuterne was introduced to Amedeo Modigliani by the sculptor Chana Orloff, who came with many other artists to take advantage of the academy's live models.Jeanne began an affair with the charismatic artist, and the two fell deeply in love. She soon moved in with him, despite strong objections from her parents.
In the spring of 1918, the couple moved to the warmer climate of Nice on the French Riviera where Modigliani's agent hoped he might raise his profile by selling some of his works to the wealthy art connoisseurs who wintered there. While they were in Nice, their daughter, Jeanne Modigliani, was born on 29 November. The following spring, they returned to Paris and Jeanne became pregnant again. By this time, Modigliani was suffering from tuberculous meningitis and his health, made worse by complications brought on by substance abuse, was deteriorating badly. On 24 January 1920, Modigliani died, when Jeanne was eight months pregnant with their second child. Hébuterne's family brought her to their home, but she threw herself out of the fifth-floor apartment window the day after Modigliani's death, killing herself and her unborn child, a son.
Her family, who blamed her demise on Modigliani, interred her in the Cimetière de Bagneux. Nearly ten years later, at the request of Modigliani's brother, Emanuele, the Hébuterne family agreed to have her remains transferred to Père Lachaise Cemetery to rest beside Modigliani.
Her epitaph reads: "Devoted companion to the extreme sacrifice."
Her gece ağlarım ama gözyaşımı göremezsin.. bir kedim anlar derdimi, hep düşlerimde görürüm seni, ayrıldıkça her gece döner gelirim, sen benim diğer yarım, dinler kedim ben anlatırım..
Barış Manço’nun 2024 isimli eseri enstrümantal bir eser. Bu eseri ilk değerlendirdiğimizde rakamların analizinde ağırlıklı olarak 4 rakamını ortaya çıkartıyor. Türk mitolojisinde temel olarak 4 ve 4 çarpan üzerinden çalışıyor. Esere dönecek olursak;
İlk olarak piyano ile serbest bir giriş var. Sonrasında serbestlikten çıkıp 2/4’lük ritim katılarak piyano ile sonlandırıyor. 2/4’lük ritmi üstten altta doğru birleştirdiğimiz zaman da 24 rakamını ortaya çıkartıyor. Devamında içimizi kıpır kıpır eden, hareketli bir melodi karşımıza çıkıyor ve son olarak gerçekten bitişi anladığınız farklı bir serbest melodi ile sonlandırıyor. Bu geçişler farklı.
Şimdi 4 rakamından bahsettik. Ne gibi örnekler verebiliriz? 4 element, 4 mevsim, 4 melek, 4 kapı, 4 yön… 2024 eseri de böyle. Nasıl mı?
Eserin ilk kapısından giriş yapalım. Serbest piyano girişinde bir duruluk, damlaları anımsatan piyano vuruşları ve sizi alıp götüren bir melodi. Elementlerden suyu hissettirdi. Bu duyguları ilkbaharda yaşarız. Su olunca Cebrail./İkinci kapıdan giriyoruz serbest olan piyano üzerine 2/4’lük ritim katılıyor ve piyano melodisine son veriliyor. İlkbaharın yerini sonbahar alıyor. Aynı zamanda gökyüzü ya da uzaylı gibi frekans sesleri ikinci kısımda geçiyor. Frekanslar hava ile bağlantılı olunca İsrafil. Frekans demişken 2/4’lük, 2024’ün son iki rakamını topladığımızda 6 rakamı karşımıza çıkıyor ve eserin süresi de 6:06/(Bu arada 2023 – 3 frekansına, 2024 – 6 frekansına, 2025 – 9 frekansına götürmektedir.)Üçüncü kapıda daha farklı, hareketli kıpır kıpır bir melodi karşımıza çıkıyor. Hangi mevsimde bizim içimiz kıpır kıpır olur? Tatildi eğlenceydi bizi yaz mevsimine götürüyor. Yaz mevsimi, bedenimiz kıpır kıpır ve bedenimiz toprak. Toprak olunca Azrail/Dördüncü kapıda farklı bir serbest melodi ile ateş düşüren bir bitiş söz konusu. En çok ateşe ihtiyacımız olduğu mevsim kış mevsimi. Ateş olunca Mikail. Bu meleklerin 4 yönü, 4 kapıyı tuttuğunu da hatırlatalım.
Astrolojide 4 kraliyet yıldızı vardır. En güçlü yıldızlar. Mahşerden önce ortaya çıkacak 4 büyük olarak gösteriliyor. Bunlar aynı zamanda 4 kapıyı, 4 elementi, 4 meleği, 4 mevsimi, 4 yönü de karşımıza çıkartıyor.
4 element, 4 mevsim, 4 melek, 4 kapı, 4 yön diye bahsettik. Peki bunları birleştirdiğimizde, harman yaptığımızda, karıştırdığımızda aynı zamanda bu eserde neyi karşımıza çıkartıyor? Bunları birleştirdiğimiz zaman Süleyman’ın mührünü… Davut yıldızı olarak da geçiyor. Hz.Davut, Hz.Süleyman ve Hz Hızır kullanmış.
Bu mührü aynı zamanda bayraklarında, sancaklarında kimler kullanmış? Candaroğulları beyliği, Karamanoğulları beyliği, Teke beyliği bayraklarında Barbaros Hayrettin Paşa ise sancağında kullanmıştır. Karamanoğulları için ayrı bir parantez açmak istiyorum. Barış Manço’nun kökeni Karamanoğullarına dayanmaktadır. Kullananlar bile bizi 4’e çıkartıyor. Haritayı gözümüzün önüne getirelim. Teke beyliği Antalya ve çevresi, Karamanoğulları Konya ve Ermenek çevresi, Candaroğulları beyliği Kastamonu ve Sinop çevresi son olarak Barbaros Hayrettin Paşa ile Akdeniz özdeşleşerek bir üçgen hattı meydana gelmektedir. 24 Oğuz boyu Anadolu topraklarının her tarafına yerleşmiştir ama ağırlıklı olarak bu üçgen bölgesinde olmuşlardır. 24 rakamı bir kez daha karşımıza çıkıyor. Bu üçgen olarak çizilen hat tabii Ankara’yı da içine alıyor. Ley hatlarının özellikle kesiştiği Ankara dikkat çekiyor. Neden Ankara? Anka-Ra…
Hz.Süleyman’ın mührünü dik tuttuğumuzda birbirine paralel 4 köşesi 4 asıl makama götürüyor. Yine 4 rakamı karşımıza çıktı mı? 4 melek, 4 kapı, 4 yön, 4 element… Bu yüzükte iki üçgen iç içe geçmiş vaziyette ve 6 nokta. 2 x 6 = 12 bizi 12 ana makama çıkartıyor. 12 aynı zamanda astroloji de 12 ev. 2 x 12 = 24.. İki iç içe geçen üçgen “2”, Üçgenin çevresini çizelim “0” ve çarpanlar “24”… Hangi tarihi ortaya çıkarttı? Bu yüzük kişide nasıl bir durum ortaya çıkarttığını Hz.Süleyman’ın mucizelerinden biliyoruz. Mucizeler arasında 4 melek irtibatı, 4 elemente hakim olması, 4 kapıya çıkması, 4 mevsimi yönlendirmesi, 4 yönde bulunması gibi sıralanabilir. Hz.Davut ve Hz.Süleyman aynı zamanda müzikle ilgilenen peygamberlerdir. Hz.Davut’un birçok enstrüman yaptığı ve sesinin çok güzel olduğu karşımıza çıkar. Davudi ses terimi Hz.Davut’tan gelmektedir. Hz.Süleyman devam ettirmiştir, Barış Manço 2024’e taşımıştır. Bu yüzüğü bulan aynı zamanda müziği de çok iyi bilen bir kişi olacaktır. Davut yıldızı hangi yıl görünecektir? 2025 yılında ve Barış Manço’nun 2025-Üçüncü yolculuk isimli enstrüman eserini de hesaba katalım.
(bu yazı alıntıdır.)
*************************
Barış Manço’nun PTT kasasında saklanan, Bakanlığa verilmek üzere 2025 yılında açılmasını istediği mektup vardır.
*************************
2023-2024-2025 üçlemesini
Piyanoda Kılıç Danışman, Elektronik klavyelerde Barış Manço ve Kılıç Danışman, Nejat Tekdal, Bas gitarda Ahmet Güvenç, tumba ve latin perküsyonda Celal Güven, elektrik gitarda Bahadır Akkuzu, davulda Caner Bora, yan flüt Serdar Akatlar
Where dips the rocky highland Of Sleuth Wood in the lake, There lies a leafy island Where flapping herons wake The drowsy water rats; There we've hid our faery vats, Full of berrys And of reddest stolen cherries. Come away, O human child! To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than you can understand.
Where the wave of moonlight glosses The dim gray sands with light, Far off by furthest Rosses We foot it all the night, Weaving olden dances Mingling hands and mingling glances Till the moon has taken flight; To and fro we leap And chase the frothy bubbles, While the world is full of troubles And anxious in its sleep. Come away, O human child! To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than you can understand.
Where the wandering water gushes From the hills above Glen-Car, In pools among the rushes That scarce could bathe a star, We seek for slumbering trout And whispering in their ears Give them unquiet dreams; Leaning softly out From ferns that drop their tears Over the young streams. Come away, O human child! To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than you can understand.
Away with us he's going, The solemn-eyed: He'll hear no more the lowing Of the calves on the warm hillside Or the kettle on the hob Sing peace into his breast, Or see the brown mice bob Round and round the oatmeal chest. For he comes, the human child, To the waters and the wild With a faery, hand in hand, For the world's more full of weeping than he can understand.
William Butler Yeats, Ireland’s most famous and beloved poet of the 20th century, was intrigued by the Celtic myths and legends of his homeland, a fascination instilled at an early age by his mother, Susan Mary Pollexfen Yeats. His early poem, “The Stolen Child”, first appeared in the Irish Monthly in December 1886, and was published in 1892 in his first book of poetry, The Wanderings of Oisin and Other Poems, as well as Fairy and Folk Tales of the Irish Peasantry.
The poem tells of a mortal child who is lured away to the land of the fairies, far from the troubles and sadness of the human world. It is a romantic metaphor for the universal loss of innocence we all go through as we wrestle with the random, unjust and tragic nature of life, and perhaps a personal expression of Yeats own reckoning with sorrow in his life. Just twenty one years old at the time he wrote the poem, Yeats surely thought of his younger siblings, Robert and Jane, who both died at a young age-Robert at age three and Jane at just a year old.
The places mentioned in the poem are located in Sligo and Leitrim, in the storied west of Ireland, where Yeats spent much of his youth. A wild and beautiful land, steeped in the mystery, superstition and magic of Irish mythology, western Ireland in the late 19th century must have seemed to Yeats very much the land of the aos sí, (ees shee), the people of the mounds. Common to both Irish and Scottish mythology, the ancient race of the aos sí are also known as the daoine sídhe (dee-nuh shee-uh[th]) and, later in Irish literature, as the Tuatha Dé Danann (two-uh-huh day dan-in).
